INEKE
BRINKMANN
INEKE
BRINKMANN
Vraag van de eigenaar:
Of ik Marie healingen op afstand wil geven, omdat iemand uit de omgeving op haar heeft geschoten met hagel, waardoor in haar pootje en langs haar ruggengraat nog steeds hagel zit.Volgens de dierenarts kan dit niet verwijderd worden.
Sindsdien heeft Marie een trauma opgelopen en is erg verdrietig en heeft veel pijn. Daarvoor was het een leuke, speelse kat, een echte rover.
Antwoord:
Marie is echt helemaal dol op haar bazin en wil graag dat zij wat meer met haar speelt.
Ik heb Marie nu twee maal een healing gegeven. Zij staat er open voor. Heel leuk om te doen. Tot nu toe ben ik bezig geweest met het healen van de gebeurtenis: zit als een als een grijze waas voor de plekken waar zij verwond is. Veel oude angsten en onveiligheid etc.
Ik heb haar als opdracht gegeven dat zij visualiseert dat het per dag beter en beter met haar gaat. Zij kan eigenlijk veel meer dan zij denkt; zij is een echte jager.
Vorige week zat zij echt meer in een dip, en was verdrietig en had last van haar pootje. Vandaag weer contact gemaakt. Zij had er wel last van maar dat kwam volgens Marie ook door het weer.
Na de healing gaf Marie mij aan dat zij helemaal gek van haar bazin is en wil graag dat zij wat meer met haar speelt.
De 2e healing was een vervolg van vorige week. Tijdens de healing kreeg ik door dat het goed is haar zachtjes te masseren langs de wervelkolom. Zacht draaiende bewegingen of er gewoon langs masseren, ook ter hoogte van het schouderblad. Zij was een beetje beledigd, want er was nog niet met haar gespeeld en gemasseerd. Ik had het nog niet aan haar bazin doorgegeven.
Ik ben benieuwd of de bazin er al iets van merkt, en heb haar gevraagd mij dit te laten weten.
Antwoord van de eigenaar: je hebt het heel erg goed aangevoeld hoe het met Marie ging.Zij had vorige week een ernstige dip en zat diep in het chagrein.
We hebben haar gemasseerd op haar ruggetje en zij vond het heerlijk.
Haar pootje doet inderdaad bij dit weer meer pijn en ik heb haar beloofd naar de dierenarts te gaan voor meer pijnstilling.
Om privacy reden zijn de naam van de eigenaar vervangen door hij of zij en de naam van het dier is fictief
Er wordt mij wel eens gevraagd of je met alle dieren kunt communiceren. Mijn antwoord hierop is ja. tenminste: als de dieren er zin in hebben en hef moment hen schikt. Soms verrassen dieren mij met de wijze waarop zij communiceren, zoals uit het onderstaande praktijkgeval blijkt. Een tijdje geleden werd ik gevraagd eet» workshop communicatie met dieren te geven op Curacao. En daar ontmoette ik de spraakwaterval onder de dieren, de papegaai met de oer- Holiandse naam Sjaakie.
De vraag van het baasje was: waarom pluk! Sjaakie zijn borst kaal, waarom doet hij dit wanneer het baasje thuis is en niet wanneer zij op reis is en hoe kan zij hem helpen?Vanaf het moment dat ik met Sjaakie contact maakte, leek het of ik een koptelefoon opzette met het geluid van 100 hard roepende mensen, Sjaakie praatte en praatte, het ging maar door: zelfs als ik probeerde hem vriéndelijk toe te spreken en te onderbreken. Sjaakie was boos, heel boos, dat kon ik wel horen. Op een gegeven moment was mijn geduld op en riep ik "stop '. Toen het stil was, vroeg ik aan Sjaakie of we nu eindelijk eens met elkaar konden praten. "Ja hoor", antwoordde hij en begon meteen weer te ratelen. Weer riep ik "stop'’, en formuleerde meteen de vraag en bezorgdheid van zijn baasje. Na een kort stilte moment, vroeg Sjaakie zich hardop af of zijn baasje wel helemaal goed bij haar hoofd was. Dit is in ieder geval een papegaai met karakter, dacht ik.
Sjaakie vertelde, dat zijn baasje hem vaak mee nam naar de stad. In de supermarkt werd hij dan op de stang van de winkelwagen gezet en moest meerijden. Dit had tot gevolg dat er heel veel mensen Sjaakie aanhaalden en optilden. Ik wil niet bij iedereen op de schouders zitten. Hij vond dat die mensen hem lastig vielen, terwijl hij eigenlijk met rust gelaten wilde worden. Ik wens niet als speelpopje behandeld te worden, zo vertelde hij mij!Sjaakie gaf aan dat hij geen doetje was. Alles behalve dat! Wanneer de echtgenoot van het baasje op reis ging. was hij dé man in huis. Verder vertelde Sjaakie dat zijn baasje heel veel rookte en het goed zou zijn om eens iets aan haar stress te doen. Zijn kooi stond bovendien tegen een muur. waardoor hij zich verveelde en geen goed uitzicht had. Hij wildé het liefst buiten of voor het raam staan met uitzicht op zee.
Het hele gesprek door vloekte en tierde Sjaakie alsof het een lieve lust was. Ik heb hem zijn gang laten gaan, en geen "stop" meer geroepen. Deze papegaai, dit kleine wonder, moest hoog nodig stoom afblazen. Toen ik de zaken die Sjaakie mij verteld had met het baasje besprak, vertelde zij dat zij inderdaad veel rookte, maar dat er beslist géén sprake was van stress. Zij had niet het gevoel dat het meenemen van Sjaakie naar de stad en de supermarkt slecht voor hem was, maar ze er wel voor zou zorgen dat Sjaakie uitzicht op zee zou krijgen.
Ik hoop voor Sjaakie dat zijn baasje wat verstandiger is geworden, en hem slechts af en toe mee neemt naar de stad, maar dat zij hem op de eerste plaats papegaai laat zijn- Want ik kan mij de schrik van de volgende dierencommunkator voorstellen, wanneer die gaat praten met een vloekende, maar dan volledig kale Sjaakie.
Ik word gevraagd te komen pralen met het koerspaard Runner. Het probleem volgens de eigenaar is, dat het paard tijdens de koers na één ronde voluit gelopen te hebben in galop gaat en de baan verlaat. De jockey kan dit niet verhinderen. De eigenaar wil graag weten waarom dit talentvolle paard dit doet.
Als ik met Runner communiceer, zegt Runner dat hij zenuwachtig is voor de koers. Maar dat degenen die hem rijklaar maken ook zenuwachtig zijn, waardoor het bit niet goed zit en de teugels aan één kant te strak zitten, wat hem afleidt en pijn doet tijdens het rennen. Doordat de jockey nog zenuwachtiger is, geeft hij geen duidelijke commando's, waardoor Runner geen idee heeft wat hij moet doen. Ik laat hem telepathisch een tekening van de baan zien, en vertel hem dal hij na drie ronden van de baan af mag en dat zijn eigenaar het heel fijn zal vinden als hij wint.
Ik besloot mee te gaan naar de drafbaan om te zien wat er nu werkelijk gebeurt. Het is de eerste keer dat ik een koersbaan voor paarden bezoek en het is opmerkelijk hoe verschillend de eigenaren rnet de paarden omgaan. Sommige paarden worden geslagen, bij anderen wordt het bit snel heen en weer gerukt in de mond, zodat hel paard luistert en in toom gehouden kan worden. Gelukkig zijn er ook eigenaren, die de paarden met geduld en respect behandelen.
Voor de race vertelt Runner mij dal hij en de jockey erg zenuwachtig zijn. De jockey zou wat meer vertrouwen in mij moeten hebben. Ik grond Runner, waardoor hij rustiger wordt. Als de race begint, loopt hij inderdaad voluit, na de eerste ronde blijft hij op snelheid, verlaat niet de baan en gaat ook niet in galop. Maar hij wint met. Hij raakt opgesloten aan de binnen kant van hel middenveld. Om blessures te voorkomen, besluit de jockey op deze positie te blijven. Mijn aanpak blijkt te werken.
De tweede keer dat ik de baan bezoek, loop ik weer samen met de begeleiders en de eigenaar alles goed na: het bit, de leidsels, etc, Dan gaat Runner de baan op. Hij is zenuwachtig. De race begint, ik zoek contact telepathisch contact met Runner en blijf hem stimuleren. Runner blijft in de eerste ronde goed op snelheid, maar in het middenveld. Zo ook in de tweede ronde. Tijdens de derde ronde zeg ik hem dat hij nu voluit moet gaan Je loopt hard. maar je kunt nog harder. De jockey zoekt de buitenkant van het veld en nu gaat hij versnellen In de laatste bocht gaat hij buitenom, langzaam naar de koppositie. Hij blijft versnellen. Wat een prachtig paard. Wat een jockey, nu samen een team. Als Runner de laatste bocht uit komt, ligt hij zij aan zij met de nummer 1 van het veld en hij gaat er op het laatste rechte stuk aan het paard met één volle lengte voorbij hij is niet meer te houden. Het is ongelooflijk wat hier gebeurt Runner wint! Ik sta zelf helemaal te trillen. Als er na de race foto's gemaakt worden, staat Runner er trots bij.Dit was voor mij een experiment. Ik ben ervan overtuigd, dat wanneer er met een racepaard gecommuniceerd wordt, het paard nog meet gemotiveerd is sneller te gaan en nog meer zijn best zal doen voor de eigenaren.
Tijdens mijn lezingen en workshops over communicatie met dieren wordt aan mij nog al eens gevraagd of je voor communicatie met dieren heel bijzonder, zeer paranormaal begaafd moet zijn of gestudeerd moet hebben. Mijn antwoord hierop is dat telepathische communicatie je moedertaal is. Je wordt er mee geboren. Wij hebben door onze technologische ontwikkelingen en uitvindingen, zoals bijv. telefoon en email, deze manier van communiceren verleerd. Om met dieren te communiceren, moet je jezelf deze taal weer eigen maken. Want je kunt je paard niet even op zijn mobieltje bellen of je poes een e-mailtje sturen. En dat je deze taal weer kunt leren wordt weer eens bevestigd tijdens de workshop communicatie met dieren, die ik onlangs gaf aan 15 enthousiaste deelnemers. Ik heb mijn lesprogramma zo ingericht dat de cursisten direct met de dieren van andere cursisten kunnen communiceren.
De dieren zijn blij dat er met hun wordt gecommuniceerd, waardoor zij ook graag antwoord geven op bijvoorbeeld hoe zij zich voelen, waar zij bang voor zijn, waarom zij in de ogen van hun baasjes problematisch gedrag vertonen, wat zij graag veranderd willen zien, waar zij pijn hebben etc, etc.. De aanvankelijke scepsis en angst bij de cursisten is verdwenen en maakt plaats voor blijdschap dat de dieren inderdaad zo graag willen communiceren en verwondering dat de informatie die zij hebben ontvangen van de dieren door de eigenaren bevestigd wordt. Mijn ervaring is dat tijdens de workshops communicatie met dieren het de dieren zijn die een leraar en spiegel zijn voor de mensen.
Ik ontmoet in het volgende consult een andere leraar het konijn Nikki, die mij sterk doet denken aan het sprekende konijn uit het het sprookje Alice in Wonderland. Haar baasje had, nadat Jerry, de jarenlange partner van Nikki, die in juni was overleden, om Nikki te troosten een nieuwe partner gezocht bij de konijnen- opvang. Er worden door het baasje allerlei praktische zaken geregeld, zo heeft het baasje Danny eerst in een bench naast de ren van Nikki geplaatst, zodat Nikki en haar nieuwe partner Danny aan elkaar kunnen wennen. Na een vrijage op afstand wordt Danny na een tijdje in de ren van Nikki geplaatst maar dit loopt uit op een fikse vechtpartij. Nikki vlucht in haar hol onder de grond en komt niet meer tevoorschijn. Volgens de geraad¬pleegde kenners is dit normaal gedrag en zal het na verloop van tijd wel goed komen. Maar het komt niet goed.
Als ik contact maak met Nikki tref ik een bedroefd konijn aan. Zij zegt "Hoe komen zij er op, een ander konijn, lk mis Jerry nog steeds, hij was erg lief, en wij waren de beste maatjes*. Nikki vertelt dat zij bang is voor Danny, die zeer gestresst en getraumatiseerd is. En dat zijn overdreven dominante gedrag voort komt uit angst. Zij heeft geen behoefte aan deze "stress kip" zoals zij Danny noemt Danny hoeft voor haar niet weg. maar zij wil hem niet in haar buurt hebben. Nikki vertelt dat zij de goede bedoelingen van haar baasje wel begrijpt, maar dat zij nu nog geen nieuwe partner wil. Als zij aan een nieuwe partner toe is, zal zij dit zelf laten weten. Het enige wat zij nu wil is: liefdevolle aandacht.
Het consult was aangevraagd voor Nikki, maar ik wilde toch graag weten wat de reden was waarom Danny zo gestresst is. Daarom maak ik ook contact met Danny. Hier vind ik een heel angstig dier, behoorlijk in de war en heel erg bang dat hij weer weg moet. Danny laat mij beelden zien van meerdere eigenaren, waar hij in een te kleine hok zat en kinderen die hem als speelgoed behandelden. Hij geeft aan dat hij het bij deze nieuwe baasjes eindelijk naar zijn zin heeft en hij kan hier tot rust komen. Als ik dit meld aan het baasje van Nikki en Danny hebben zij hier alle begrip voor. Zij en haar man zijn echte dierenliefhebbers. Er wordt besloten een tweede grote ren te bouwen. Danny mag blijven.
Vraag van de eigenaar: Sandy is heel snel bang en onderdanig. Hoe komt dit? Mist hij de hond Sietse, die net overleden is?
Antwoord: Sandy is een enthousiaste, lieve en zorgzame hond. Hij heeft op dit moment angst om alleen gelaten te worden ofschoon hij al twee jaar is,is hij nog erg jong voor zijn leeftijd Hij is een overgevoelige hond en hij neemt veel spanning op van zijn omgeving. Dit maakt hem angstig, hij ziet veel meer dingen die wij niet kunnen zien. Hij houdt van spelen en wil heel graag een taak.
Binnen dit gezin krijgt hij veel tegenstrijdige informatie iedereen roept maar wat tegen Sandy bijvoorbeeld: van de baas mag hij wel bedelen en van de bazin beslist niet. Hiervan raakt hij door de war en het zou fijn zijn als er binnen het gezin hierover vaste afspraken gemaakt worden over wat hij wel en niet mag. Ook zou hij graag complimenten krijgen als hij het goed doet. Over de overleden hond zegt Sandy omdat iedereen gek was op Sietse, zet iedereen zijn beeld op mij en moet ik zo zijn als Sietse. Ik ben gewoon zoals ik ben. Sietse was zeer sociaal, maar ik wil niet de plichten van Sietse Ook wil ik graag een andere ligplaats niet dezelfde als Sietse; deze is qua energie niet goed en ik word er onrustig van. Ik mis Sietse ook. Ik mis het spelen met Sietse. Mijn bazin is soms zo ongeduldig, maar zorgt goed voor mij en is lief .Zij gaan soms tegen mij tekeer en schreeuwen. Dat hoeven zij niet te doen. Laten ze rustig blijven en het aan mij uitleggen. Ik ben een intelligente hond.
Advies en opmerkingen: Ondanks het feit, dat het al een hele grote hond is, is het nog een kind Binnen het gezin afstemmen wat de taken van Sandy zijn, wat hij mag en niet mag. Duidelijkheid scheppen. Daar moeten alle gezinsleden zich aanhouden anders is het voor deze hond niet goed te volgen,daar wordt hij nerveus van Belangrijk is hem regelmatig aan te halen en complimenten te geven en met hem te spelen. Zij moeten hem zien zoals hij is en nu Sietse overleden is hem niet vergelijken met Sietse. Sietse, bekleedde een hele andere positie binnen dit gezin Evt. Bachremedie geven en een healing
Om privacy reden zijn de naam van de eigenaar vervangen door hij of zij en de naam van het dier is fictief.
Ineke Brinkmann is dierencommunicator, een coach voor dier en mens. Ze vertaalt de gevoelens en de gedachten van het dier.In haar praktijk lost ze problemen op tussen mens en dier. Ineke: ,,Bijvoorbeeld als een hond plotseling gaat bijten of een kat opeens overal plast.Ik vraag de mensen altijd wel eerst of ze al een dierenarts geraadpleegd hebben. Meestal ben ik het laatste station. Als er al van alles geprobeerd is maar niets hielp.’’ Ineke Brinkmann communiceert met de dieren, geeft waar nodig een healing aan het dier en zijn baasje en probeert de onwetendheid of de klacht uit de wereld te helpen.
Een praktijkgeval: een tijd geleden werd Ineke erop geattendeerd dat er bij een bevriende veehouder een koe stond die er na een mislukte keizersnede behoorlijk slecht aan toe was. De veearts had al het nodige gedaan maar het kalf had het niet gered, na de operatie kreeg de koe een baarmoederontsteking. Door de medicijnen die ze daarvoor kreeg was de koe ongeschikt geworden voor de slacht en de melkproductie. In feite was het dier dus afgeschreven.Ineke: ,,Deze koe leek me wel een uitdaging. Ik belde de veehouder, die enthousiast op mijn verzoek reageerde. Toen ik de koe bezocht lag zij sterk vermagerd, dof en apathisch in een hoek van de stal met haar hoofd naar de muur. Ik probeerde contact met haar te krijgen. Ik zag dat ze door het verlies van haar kalf en alles wat er met haar gebeurd was een behoorlijk trauma had opgelopen.’’
Ineke stelde voor om eerst met healingen te beginnen. Ineke: ,,De eerste keer dat ik haar een healing zou gaan geven vroeg ik of ze een naam had. ‘Alle koeien heten bij ons Jantje’, vertelde de veehouder. Ik dacht, nou dan noem ik haar Sjaan of Jannie, maar voor ik haar dit voorstelde zei de koe dat ze graag Elisabeth genoemd wilde worden. Ik was verbaasd en verheugd, er zat toch nog leven in deze koe.’’ Om de dag gaf Ineke haar een healing in de stal en de vrouw van de veehouder gaf haar bachremedie, een geneesmiddel op basis van bloemenextract.Ineke: ,,Ondertussen paste ik een sjamanistische healingtechniek toe, speciaal voor het oplossen van trauma’s. Na 14 dagen was zij al zo goed opgeknapt dat ik voorstelde dat ze bij ons op de wei gezet zou worden, zodat ze wat meer beweging had. Als ik in de wei energetisch contact met haar zocht, kwam Elisabeth meteen heel dicht bij mij in de buurt staan en als de healing afgelopen was liep ze weer weg.’’Dieren zijn vaak heel open en ontvankelijk voor communicatie en healing, is de ervaring van Ineke. ,,Veel meer dan mensen, die healing maar vaak gek, geheimzinnig of vreemd vinden,’’ vertelt ze. ,,Ook aan telepatische communicatie is niets vreemds of paranormaals. Het is gewoon je moedertaal, je wordt er mee geboren.’’Na ongeveer 6 weken leek Elisabeth herboren, haar huid straalde weer als vanouds en zij liep weer parmantig tussen de andere koeien. Ze is zelfs alweer tochtig geweest en hopelijk levert het deze keer een prachtig kalf. Ineke: ,,Ik ben benieuwd hoe dit kalf zal heten…..’’
Vraag van de eigenaar: Wat vinden vinden mijn ganzen ervan dat ze opgehokt moeten zitten?
Antwoord: Laat me hier uit, wij willen niet opgesloten zitten, wij zijn gewend om altijd vrij rond te kunnen lopen en wij bewaken het land. Zo kunnen wij dit niet doen. Op mijn vraag of ze het erg vinden dat de dierenarts hen een injectie geeft, waarna ze na enkele weken weer vrij mogen rondlopen, was hun antwoord: het is nergens voor nodig we zijn gewoon gezond en hebben het hier goed. Voor mijn part als dit de oplossing is dat wij weer vrij kunnen rondlopen dan gaan wij akkoord, het is hier zo benauwd,wij willen los als we niet gauw mogen loslopen dan worden wij echt ziek.
Pip (gecastreerde geit - ram - bijna twee jaar oud)
Vraag van de eigenaar: Pip is erg jaloers en overheersend en pikt het niet als Molly - zijn halfzusje - meer aandacht krijgt. De eigenaar wil graag weten wat hiervan de reden is. Misschien zit hij niet goed in zijn harige vel?
Antwoord: Pip zegt: “Molly is af en toe zo'n zeur. Zij begrijpt niet wat ik wil. Ik wil spelen! Ik ben nog steeds een mannetje, ook al ben ik gecastreerd. Molly kan af en toe zo lekker ruiken. Hij vindt dat hij niet jaloers is, maar wil ook de aandacht van zijn bazin. Hij vindt het heerlijk waar hij is en is ook gek op zijn bazin.
Advies en opmerkingen: Pip zou het leuk vinden hoge klimrekken te hebben en meer speelapparatuur. Het liefste ziet hij dat de kippen apart gezet worden, hij vindt ze erg bazig. Hij geeft aan dat het met de energie in zijn achterlijf niet goed zit (buik en darmen). Er is iets mis met zijn voedsel (allergische reactie).
Molly (geit, 2 jaar oud)Vraag van de eigenaar: Molly wordt geterroriseerd door haar halfbroer Pip, en de eigenaar vindt Molly erg nerveus als Pip in de buurt is. Toch spelen zij wel leuk samen. Hoe zit dat? Antwoord: Molly: “het is hier heel goed en fijn. Ik snap best wel waarom Pip zo is, maar soms word ik er ook moe van. Pip is wel heel erg bazig, en weet het altijd beter. Maar ik ben ook wel heel gek op Pip.”
Advies en opmerkingen: Voor Molly zou het goed zijn als zij regelmatig geaaid wordt en verbonden wordt met de aarde. Er is iets met haar maag niet in orde. Waarschijnlijk ook een voedingsprobleem.
Deze geiten komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, en het advies is aan de fokker te vragen welke voeding beter geschikt is.
Vraag van de eigenaar: Ons huis is de afgelopen weken verbouwd en dat is een hele stresserige tijd voor de kippen geweest. Zo zeer zelfs dat Janny, de kleinste kip, andere kippen is gaan plukken. Met name Jopie was de klos , die heeft een hele kale plek boven haar staartje. Maar ook het staartje van Jenny heeft moeten inboeten aan schoonheid. Janny was zo agressief dat wij haar apart hebben gezet in een konijnen hok in de douche! Wat wil het nou , Janny vindt het nog gezellig ook . En de andere 4 kippen in het hok buiten geven mij elke dag te kennen dat wat hun betreft die onruststoker van een Janny niet meer welkom bij hen is.Wat ik je zou willen vragen is of je nog een keertje contact met hen wil maken en wil bemiddelen om Janny weer terug in de groep te krijgen. En als Janny terug komt dat zij zich verder ook gedraagt en niemand meer de staart uittrekt.
Antwoord: Ik vroeg eerst toestemming om met de kipjes te mogen communiceren: in koor riepen ze ja ja ja ja dat vinden wij leuk.Op mijn vraag hoe het met ze gaat antwoordde de kippen: Wat was het onrustig,maar wij zijn sowieso erg onrustig, wij zitten niet zo goed in onze veren(In de rui?)De rollen zijn hier nog steeds niet goed verdeeld. VolgensJannie: Ik vind het wel leuk al die aandacht, maar ze moeten zich niet met mijn zaken bemoeien en dat is wie de baas is hier in dit hok. Polly doet zo belangrijk zij zegt de baas te zijn , maar ik ben de baas.Ik ben kwaad zo als het hier toegaat Miep is een verwaande tut van het begin lagen we elkaar niet zo goed, zo bazig.Miep zegt dat Jennie de baas is en niet ik, dat zullen we nog wel eens zien Jannie meldde. ik voel me wel alleen door dat, apart zitten,,maar ik ben wel bijzonder. Ik wil wel terug,het zou fijn zijn als we wat meer in de tuin mochten rondlopen in plaats van de hele tijd in het hok zitten, even meer ruimte.Miep meldde: Jannie is gemeen, ze wil me er onder hebben,mooi niet door al die drukte was ik heel gestressed en dan zij nog dat is echt te veel. Ik zit daarbij ook niet zo lekker in mijn veren Op al deze reacties deed ik de kippen het volgende voorstel: Moet Janny alleen weg? naar de kinderboerderij? of mag Jannie blijven?Reactie van de 4 kippen 2 _ waren tegen en 1 _ was voor het vertrek van Jannie. Uit eindelijk is besloten dat Jannie mag blijven.
Als het kan laat ze gewoon in de tuin rondlopen, waarschijnlijk zijn ze in de rui en hebben ze wat meer bewegingsruimte. Als kippen in de rui zijn zijn ze in regel wat sneller gestessed. Ze krijgen dan ook wat extra aan wormen, slakjes etc.Als je ziet dat Janny in de staart pikt en agressief is: direct optreden en zeggen dat ze dit niet mag doen.Janny zo snel mogelijk, als het donker is, weer in het hok, op stok terug zetten.Hoe langer ze bij de andere kippen wegblijft, hoe moeilijker het wordt, haar weer opgenomen te krijgen in de groep.Niet met de pikorde van de kippen bemoeien zij zoeken dit zelf uit.
Ze zijn nieuwsgierig en houden van gezelligheid. Ze staan dichter bij de mensen dan de meeste andere dieren.
Een varken hoort de ruimte te hebben, en stro om op te liggen, het moet naar buiten kunnen om lekker in de modder te wroeten.
Wil je mee helpen varkens een diervriendelijk bestaan te geven kijk op: www.varkensinnood.nl